Verslagen 2010...

Iets meer dan een week later kwam er weer leven in de brouwerij want op dinsdag 21 september kwam Fer op bezoek voor mijn verjaardag. Helaas kon ze niet komen rond de dag zelf want toen zat ze voor haar werk in Acapulco, op een of andere festival van de Comisión Nacional de Agua (CONAGUA) waar ze werkt. Eigenlijk was het gewoon een week vakantie op kosten van de Mexicaanse belastingbetaler. Het leven is niet slecht als ambtenaar in Mexico. Fer had van alles meegenomen uit Sonora. Onder andere vlees en tortillas. Vlees uit Sonora is in Mexico bekend om z’n hoge kwaliteit en het is ook erg lekker, moet ik zeggen. De tortilla’s uit Sonora zijn ook bijzonder omdat ze een goede halve meter in doorsnede zijn in tegenstelling tot de normale die maar 10 cm in doorsnede zijn. Dus op woensdag had ze Sonoraans eten gemaakt voor mij, Gerben en Amit, wat buitengewoon lekker was. Ze houdt niet van koken, maar ze kan het wel. Op donderdag hebben Fer en ik de bus genomen naar Mazamitla, dat is een dorpje in de bergen in het zuiden van de staat Jalisco (waar Guadalajara de hoofdstad van is). Met de bus is het ongeveer drie uurtjes rijden. Eenmaal daar aangekomen, moesten we eerst een slaapplek regelen want we zouden overnachten. Gelukkig stond er een man op het busstation die cabañas verhuurde. Hij liet me z’n kaartje zien en die was hetzelfde als een kaartje wat Gerben me gegeven had, dus ik wist dat het wel goed zat. Dus de man nam ons mee in z’n SUV naar een van de cabañas. Een cabaña is een soort van vakantiehuisje, beetje zoals een chalet wat je huurt als je op wintersport gaat. Alleen deze was dus gigantisch, we hadden een keuken, woonkamer met open haard, drie slaapkamers waarvan twee met ieder twee tweepersoonsbedden en een ‘masterbedroom’ met een kingsize bed en twee badkamers. Al deze luxe voor het kapitale bedrag van 600 pesos/35 euro per nacht, moet je nagaan hoe goedkoop je uit bent als je met een groep gaat, want er konden dus tien man in dat huis. Oh ja, de man reed ons ook nog overal naar toe als en wanneer we het nodig hadden. Na onze spulletjes in de cabañas te hebben gelaten, zijn we naar het dorpje gegaan omdat we mee wilden met een tour, maar helaas waren er voor die dag geen tours meer. Dus zijn we toen maar naar een waterval gegaan. Dat was even lopen en niemand had ons verteld dat het onderaan een berg was. Naar de waterval heen lopen was het probleem niet, de berg weer was wat minder. Gelukkig kwam er op een gegeven moment een Jeep langs en hebben we een lift naar boven gekregen. Na het avondeten hebben we de rest van de avond in de cabaña doorgebracht met een heerlijk haardvuurtje, deken en tv. Nu hoor ik jullie denken, haard en deken? Ja, haard en deken, in de bergen was het koud, niet meer dan 20 graden overdag. Voor mij fris, maar voor woestijnbewoonster Fer bijna gelijk aan een ijstijd. Ik moet zeggen dat ik de koelere temperaturen een welkome afwisseling vond van Guadalajara. Op vrijdag hebben dus toen maar de tour gedaan die we de dag er voor wilden doen. Dit was met een Unimog offroad truck de bergen in tot bijna 3000 meter boven zeeniveau. Daar was het koud! Maar wel hele mooie natuur en op een gegeven moment kom je door een plek dat het ‘Mexicaanse Zwitserland’ heet, en dat lijkt ook nog echt op een Zwitsers landschap, compleet met koeien. In de avond zijn we toen weer teruggekeerd naar Guadalajara en daar nodigde Amit ons uit te gaan eten met Javier en een klasgenoot, Marisol. We gingen eten bij een Italiaans restaurant, heerlijke pizza’s gevolgd door even naar een bar, maar tegen drieën waren Fer en ik doodop, dus zijn we naar huis gegaan. Amit en Javier hebben het vol gehouden tot 7 uur ’s ochtends.